نوآوری در ساخت هواگرد های برقی Overair Butterfly

شرکت فنی و مهندسی کارم ارکرافت از سال ۲۰۰۴ مشغول فعالیت بوده و تاکنون در تعدادی از قراردادهای نظامی ایالات متحده از جمله پروژه های طراحی و ساخت انواع تیلت روتور tilt - rotor یا هواپیمایی که بال ثابت اما ملخ چرخان با قابلیت گردش ۹۰ درجه دارد و همچنین نسل بعدی بالگرد تهاجمی ارتش آمریکا موسوم به FARA مشارکت داشته است . از بنیان گذار این شرکت به نام آبراهام کارم به عنوان پدر پهپاد یاد می شود که در دهه ۱۹۷۰ موفق به ساخت اولین هواپیمای بدون سرنشین به نام آلباتروس و بعدها نمونه پیشرفته تری از آن به نام آمبر در گاراژ منزل خود شد که هردو آنها زمینه را برای تولید پهپاد مشهور Predator فراهم کردند . آقای کارم که در کشور عراق متولد شده از اوایل دهه ۱۹۷۰ به آمریکا مهاجرت کرده و تحصیلات خود را در رشته مهندسی هوانوردی به پایان رسانده است . وی همچنین به عنوان پیشگام فن آوری سرعت بهینه پروانه در اواخر دهه ۱۹۹۰ شناخته میشود که به بالگرد A160 Hummingbird این امکان را داد تا در مقایسه با هر بالگرد دیگری که در حال حاضر فعال است در ارتفاع بالاتر ، مسافت دورتر و با مصرف سوخت کمتری پرواز کند . در این فن آوری از یک سیستم نوآورانه استفاده شده که می تواند سرعت پره و همچنین گام یا مسافتی که ملخ در هر دوران می پیماید را تغییر دهد . البته ، امروزه تمرکز اصلی شرکت کارم ارکرافت روی ساخت یک هواپیمای تیلت روتور بزرگ برقی است . برگردیم به اصل مطلب و محصول در دست ساخت Overair به نام Butterfly که به دلیل اندازه پرههای خود در مقایسه با دیگر رقبا از طراحی منحصر به فردی برخوردار است . در واقع ، هدف نهایی از انجام این پروژه طراحی یک هواپیما با ظاهری سنتی و دارای بال های اصلی بزرگ و پهن و یک دم ۷ شکل ذکر شده است . آنچه مشخص است در انتهای دم این هواپیما روتورهای سه پره با قطر حدود ۲ متر قرار می گیرند و دو روتور بزرگتر نیز ، شاید دو برابر اندازه روتورهای عقب ، در امتداد بالها نصب خواهند شد . در حال حاضر هیچ اطلاعی از طرح دیگری که قصد داشته باشد روتورهایی به این بزرگی را در یک تاکسی هوایی به کار گیرد در دست نیست . البته پیش از این گفتگوهایی درباره جوانب مثبت و منفی فنهای مجرادار برقی کوچک هواپیمای Lilium مطرح شده بود که تقریبا کوچکترین نوع در دنیای هواگردهای eVTOL به شمار می روند . با وجود این به نظر نمیرسد رویکرد پیشرانه Overair در طراحی سیستم بردار رانش متفاوت از آن باشد . از سوی دیگر ، ملخهای بزرگ Butterfly آن را به یکی از کارآمدترین تاکسیهای هوایی در بخش هواگردهای eVTOL تبدیل می کنند که در هر کیلووات ، نیروی رانش بیشتری از سایر طرح ها با فنهای کوچکتر تولید می کند . در پرواز کروز ، حتی ممکن است از سایر هواپیماهای برقی غیر VOL نیز کارآمدتر باشد . به عبارت دقیق تر ، هیچ راهی وجود ندارد که یک هواپیمای سنتی بتواند ملخهایی به این بزرگی داشته باشد زیرا آنها می توانند به باند فرودگاه آسیب جدی وارد کنند . در نتیجه ، این میتواند یک مزیت بزرگ در بازار هواپیماهای eVTOL از نظر کارآیی و غلبه بر چگالی انرژی ضعیف باتریهای لیتیم در سال های اولیه باشد . ممکن است این جا سؤالی برای شما پیش بیاید و آن هم این که آیا مهندسان Overair می توانند میزان سر و صدای Butterfly در روی پره های جداگانه ایجاد کند . البته هنوز هیچ ایده ای وجود ندارد که یک eVTOL چگونه میتواند از این ویژگیها استفاده کند اما مطمئنا این یک توانایی منحصربه فرد بوده که در حال حاضر تنها در اختیار شرکت Overair قرار دارد . بر اساس اطلاعاتی که از سوی Overair منتشر شده ، هواپیمای Butterfly از توان حمل یک خلبان و چهار مسافر با حداکثر سرعت ۳۲۲ کیلومتر در ساعت برخوردار خواهد بود ، در حالی که چیزی در مورد حداکثر برد آن قید نشده است . همچنین ، با وجود این که هنوز نمونه اولیه این هواپیما ساخته نشده ولی پیش بینی میشود اولین پرواز آن در سال ۲۰۲۳ و پروازهای تجاری آن در سال ۲۰۲۵ انجام شود . این روزها ، Overair به لطف سرمایه گذاری ۲۵ میلیون دلاری شرکت کره ای Hanwha Systems که در زمینه های اویونیک ، فضاء امنیت و ایمنی فعالیت می کند ، کمی پول در اختیار دارد اما باید به این نکته هم توجه داشت که ساخت و آزمایش نمونه های اولیه به هیچ وجه ارزان نیست و صدور گواهینامه برای هر طراحی هواپیما نیز بین نیم تا یک میلیارد دلار هزینه خواهد داشت . به این موارد باید هزینه های مربوط به راه اندازی خط تولید انبوه هواپیما را هم افزود . بنابراین سرمایه گذاری و مشارکت ، سرنوشت Overair را در بازار تعیین خواهد کرد . در واقع ، کارم با وجود انجام چندین طرح عالی در پروژه های نظامی گوناگون برای موفقیت به عنوان یک تولید کننده هواپیما به کمکهای زیادی از سرمایه گذاران مناسب نیاز دارد .